Sen bir melektin uçtunda gittin

Gönlümüzü aldın

Kalbimizi yaktında gittin.

Dinmedi hala o sonsuz acılar

Mümkün mü unutmak geçsede yıllar.

Oysa,

Doğduğun zamanki mutluluğu hatırlıyorum

Sürmeli gözlerinle etrafı süzerken

Ne güzel bebek diyordum.

Büyüdün genç bir kız oldun

Çok canlar yakar, bu güzellik biliyordum.

O güzellik, gönüllerde, resimlerde

Hele at üstünde bir destandı dillerde.

Birlikte çok mutluyduk bu dünyada

Ne acelen vardı o uzak diyarlarda

Bir anda çıktın izine,

Gözyaşları ile Türkiye’yi taktın peşine.

Seni seven ne çok insan varmış

Ağlattın yüzbinleri geride.

Bizleri boynu bükük,

Bu cehennemde yalnız bıraktın

Kuşları, ağaçları,

Yeryüzünde bütün canlıları ağlattın.

Bulutlar taşıyor üstümüze

Bu gözyaşlarını vakit vakit

Sorabilirsin yıldızlara

Ay, güneş hepsi şahit

Kanatlanıp uçtun Ankara’dan

Yıllar geçti, Değişen birşey yok,

Sevgiden, acıdan gözyaşlarından.

Tek teselli,

Ruhunu kalbimize yaptın bir kafes

Her solukta seninle olmak ne güzel.

Sen cennette gönlünce huzur içinde yaşa

Biz bu cehennemde adını yazalım

Dağa taşa…

Ne söylesem dinmiyor acılarım

Bunu bilir bunu yazarım.

Sen bir melektin uçtunda gittin

Gönlümüzü aldın,

Kalbimizi yaktında gittin.

AMCADAN SEMA’YA II

Nurumu canevimden aldın yarab

Melekler güzelini çaldın yarab

Semaları söndürüp yıktın birden

Ne olur şefaat kıl ya Muhammet.

Sema’lar büyüklüğün deliliydi

Canımız sevgilinin kefiliydi

Melekler Sema Sultan elçisiydi

Ne olur şefaat kıl ya Muhammet.

Sevgiliyi sevginle yaktın birden

Gerçekler hayal oldu zelzeleden

Arıyorken dünyada sakin bir yer

Şimdi nerede bilmem O eşsiz ser

Bekliyoruz bir ışık içten bir ses

Cennetinde alıyor nurum nefes…

Ne olur şefaat kıl ya Muhammet.