Sen bir melektin uçtunda gittin
Gönlümüzü aldın
Kalbimizi yaktında gittin.
Dinmedi hala o sonsuz
acılar
Mümkün mü unutmak geçsede yıllar.
Oysa,
Doğduğun zamanki
mutluluğu hatırlıyorum
Sürmeli gözlerinle etrafı süzerken
Ne
güzel bebek diyordum.
Büyüdün genç bir kız oldun
Çok canlar yakar,
bu güzellik biliyordum.
O güzellik, gönüllerde, resimlerde
Hele
at üstünde bir destandı dillerde.
Birlikte çok mutluyduk bu dünyada
Ne
acelen vardı o uzak diyarlarda
Bir anda çıktın izine,
Gözyaşları
ile Türkiye’yi taktın peşine.
Seni seven ne çok insan varmış
Ağlattın
yüzbinleri geride.
Bizleri boynu bükük,
Bu cehennemde yalnız
bıraktın
Kuşları, ağaçları,
Yeryüzünde bütün canlıları ağlattın.
Bulutlar taşıyor üstümüze
Bu gözyaşlarını vakit vakit
Sorabilirsin
yıldızlara
Ay, güneş hepsi şahit
Kanatlanıp uçtun Ankara’dan
Yıllar
geçti, Değişen birşey yok,
Sevgiden, acıdan gözyaşlarından.
Tek
teselli,
Ruhunu kalbimize yaptın bir kafes
Her solukta seninle
olmak ne güzel.
Sen cennette gönlünce huzur içinde yaşa
Biz bu
cehennemde adını yazalım
Dağa taşa…
Ne söylesem dinmiyor acılarım
Bunu
bilir bunu yazarım.
Sen bir melektin uçtunda gittin
Gönlümüzü
aldın,
Kalbimizi yaktında gittin.
AMCADAN SEMA’YA II
Nurumu canevimden aldın yarab
Melekler güzelini çaldın yarab
Semaları
söndürüp yıktın birden
Ne olur şefaat kıl ya Muhammet.
Sema’lar
büyüklüğün deliliydi
Canımız sevgilinin kefiliydi
Melekler Sema
Sultan elçisiydi
Ne olur şefaat kıl ya Muhammet.
Sevgiliyi
sevginle yaktın birden
Gerçekler hayal oldu zelzeleden
Arıyorken
dünyada sakin bir yer
Şimdi nerede bilmem O eşsiz ser
Bekliyoruz
bir ışık içten bir ses
Cennetinde alıyor nurum nefes…
Ne olur
şefaat kıl ya Muhammet.